Hoe graag ik het soms ook nog wil, ik kan het niet meer. Het lukt me gewoon niet.

Voel jij je vaak opgejaagd als moeder? Alsof je steeds méér moet doen, plannen en regelen? Terwijl je diep van binnen verlangt naar rust en eenvoud?

Vandaag op kraamvisite geweest bij een vriendin. Ze liet me haar bevalfoto’s en -filmpjes zien en het raakte me zo! Ik zag het en kon zo met haar meevoelen. Die intensiteit van een bevalling. Het is niet te beschrijven.

Pas sinds een paar maanden begrijp ik echt wat er wordt bedoeld met: 'een kind voelt jouw emoties haarfijn aan' en 'een kind is jouw spiegel'.Door alle stress rondom de koortsstuipen van Suus, zie ik nu wat voor een uitwerking dit heeft op het gedrag van vooral Suus, wanneer Siem ziek is. Zij voelt haarfijn aan hoe moeders zich dan van binnen voelt. Want wat ik mezelf dan aanpraat om niet in de stress te schieten over een mogelijke koortsstuip die Siem eventueel zou kunnen krijgen. Welke hij overigens nog nooit heeft gehad. En tegen mezelf te zeggen: 'ontspan, relax, maak je niet druk bladiebla'. Voelt Suus natuurlijk haarfijn aan dat moeders helemaal niet ontspannen en relaxed is. En dat moeders super alert is naar haar broertje.

Hoe graag ik het soms ook nog wil, ik kan het niet meer. Het lukt me gewoon niet.

Voel jij je vaak opgejaagd als moeder? Alsof je steeds méér moet doen, plannen en regelen? Terwijl je diep van binnen verlangt naar rust en eenvoud?

Ik belandde ongemerkt in die automatische piloot. Tot mijn lichaam een keihard signaal gaf: zo kan het niet langer. In deze blog deel ik mijn verhaal – en hoe ik stap voor stap weer terugkwam bij mezelf.

Ongeveer 5 jaar geleden voelde ik me mentaal en fysiek zo slecht dat er echt iets moest veranderen. Ik had toen zo'n heftig eczeem op mijn handen waardoor het niet lukte om mijn handen te gebruiken. Ik smeerde hormoonzalf en moest katoenen handschoenen aan. Deze zalf werkte voor even (symptoombestrijding) en zodra ik stopte, kwam de eczeem gewoon weer terug. 

Even snel een sigaret roken omdat ik me even heel verdrietig voel. Dan mag het wel'Dag 5:Het stoppen met roken gaat best goed. Ik merk nu dat ik er vooral naar wil grijpen als ik er mentaal niet lekker bij zit. Het voelt dan als een soort troost en zeg dan bijvoorbeeld; 'even snel een sigaret roken omdat ik me even heel verdrietig voel. Dan mag het wel'. Wat heftig eigenlijk! Die stem praat dan namelijk zo hard, dat ik echt héél veel moeite moet doen om er niet naar te luisteren. En ik kan met trots zeggen dat ik er niet naar heb geluisterd. De afgelopen dagen ben ik wel echt enorm moe. Zou dit een afkickverschijnsel zijn? Ik heb geen idee. Ik geef me er maar aan toe en ga op tijd mijn bed in en doe overdag een slaapje mee met de dreumes als dit lukt. Hoe voelde jij je na een kleine week niet roken? En wat zijn fijne tips? Ik ben heel benieuwd!Liefs

Pas sinds een paar maanden begrijp ik echt wat er wordt bedoeld met: 'een kind voelt jouw emoties haarfijn aan' en 'een kind is jouw spiegel'.Door alle stress rondom de koortsstuipen van Suus, zie ik nu wat voor een uitwerking dit heeft op het gedrag van vooral Suus, wanneer Siem ziek is. Zij voelt haarfijn aan hoe moeders zich dan van binnen voelt. Want wat ik mezelf dan aanpraat om niet in de stress te schieten over een mogelijke koortsstuip die Siem eventueel zou kunnen krijgen. Welke hij overigens nog nooit heeft gehad. En tegen mezelf te zeggen: 'ontspan, relax, maak je niet druk bladiebla'. Voelt Suus natuurlijk haarfijn aan dat moeders helemaal niet ontspannen en relaxed is. En dat moeders super alert is naar haar broertje.

Vandaag op kraamvisite geweest bij een vriendin. Ze liet me haar bevalfoto’s en -filmpjes zien en het raakte me zo! Ik zag het en kon zo met haar meevoelen. Die intensiteit van een bevalling. Het is niet te beschrijven.